Als pelgrims onderweg met Joden en Palestijnse christenen, hun wonden en veerkracht’
Gespreksnotitie ten behoeve van de generale synode, 17 november
Met oorlogshandelingen in het land Israël als achtergrond, kwam deze notitie op tafel van de Generale synode. Temidden van alle verslaggeving over Gaza en Israël, waarbij ik gevoelens van verbijstering, woede en verwarring ervaar, lees ik dit. Ook mijn gedachten gaan heen en weer van recht en onrecht. Oorlog is altijd vuil. Maar het raakt mij des te meer omdat het om het land Israël gaat. Samen met mijn vrouw ben ik daar maart jl. nog geweest.
Toen waren er alleen nog maar een paar vreedzame demonstraties tegen plannen van Netanyahu. Een half jaar later is het echt chaos en geweld. Wij volgden de voetsporen van Jezus en ook door de Negev. Het dichtst bij Gaza, waar wij gekomen zijn was Be’ersheva, de noordelijke stad van de Negev.
Tijdens deze reis werden wij ook bewust van wat in de gespreksnotitie wordt genoemd, de twee narratieven. Je hoeft in Jeruzalem maar je ogen en oren open te houden en je merkt het. Uitlatingen van mensen op straat, Jood of Palestijn, hoe je als ‘toerist/pelgrim’ wordt benaderd. Oordelen en vooroordelen, soms in een enkel gebaar of reactie.
Maar het luisteren naar de narratieven vraagt langere adem. In de oorlog en de publiciteitsoorlog is het nog meer op scherp gekomen.
De insteek is dat de Protestantse Kerk in Nederland niet langer kan wegkijken van het narratief van de Palestijnen. Tegelijk kan de onopgeefbare verbondenheid niet opgegeven worden. Dat dit superlastig is wordt erkend, maar moet je het dan maar uit de weg gaan? Het antwoord is dat dit toch niet langer kan. De PKN heeft al met beide, Joden en Palestijnse christenen contacten opgebouwd sinds jaren langs verschillende lijnen. Maar hoe dan, als er in ons land en in de Protestantse Kerk heftig wordt gereageerd. Zo heb ik ook de pijn gezien van gemeenteleden die zich hierdoor hebben uit laten schrijven.
En toch, samen verder als pelgrims: tekenen zien van Gods koninkrijk, en uithouden in de spanning. Misschien is het wat eenvoudig gesteld, maar zit er toch iets in … van een droom.
Remko Veldman